Aínda que o VIH estabilízase no mundo, as novas infeccións aumentan en España. A repercusión da crise económica nos programas de prevención e atención ás persoas con VIH e SIDA, así como no ámbito sanitario xeneral, porá en risco os dereitos fundamentais.

As ONG atendemos a un gran número de persoas en exclusión social que están fóra do sistema sanitario e a quen non se lles están dando alternativas de atención. O futuro da pandemia está en xogo porque o incremento de infeccións sen diagnosticar implica á saúde individual e colectiva, ademais de supor un impacto negativo no custo sanitario.

Cúmprense 30 anos desde o primeiro diagnóstico de VIH e non deixan de incrementarse os novos casos, especialmente en homes que teñen sexo con outros homes (HSH). Na actualidade, en España hai entre 130.000 e 150.000 persoas con VIH e "este incremento nas novas infeccións é debido en parte á percepción do VIH/SIDA como unha enfermidade crónica, o que implica unha relaxación na prevención e na realización da proba do VIH", asegura Udiarraga García, presidenta de CESIDA. Ademais, sinala que "esta percepción da infección por VIH non debe de ningunha maneira contribuír a cronificar a precariedade nas políticas que deben dar unha resposta clara e contundente para terminar con esta pandemia".

Neste sentido, a infección por VIH excede o ámbito sanitario mantendo a súa excepcionalidade a nivel social, xa que o estigma asociado ao VIH e a SIDA provoca que moitas persoas na nosa contorna sexan discriminadas. Xulio Gómez, presidente de REDVIH, afirma que "a discriminación e a criminalización tamén son barreiras para a prevención e o control da infección por VIH, por iso é necesario concentrar esforzos en evitar o atraso diagnóstico no noso país, que leva un elevado custo sanitario, social e persoal".

A pesar dos avances en tratamentos en case tres décadas, os avances sociais resístense e "estamos nuns momentos decisivos, onde as decisións económicas a curto prazo parecen ser a única alternativa a unha situación de crise xeneralizada. Por iso é necesario pór encima da mesa o tremendo perigo que levarían e o elevadísimo custo económico e social que xerarían nun futuro próximo, os recortes en prevención, detección precoz e atención nas políticas activas fronte ao VIH/SIDA", destaca Paki Lucha, membro do padroado de FUNSIDA.

"As organizacións civís que traballamos na prevención e atención ás persoas con VIH/SIDA caracterizámonos durante todo este tempo por ser un axente esencial, tanto no deseño como a execución dos diferentes programas de atención e prevención, con anos de experiencia e con logros conseguidos", di Udiarraga García . Tamén insiste en que a sociedade civil esixe un liderado compartido e o recoñecemento ao valor engadido das organizacións civís, "por iso demandamos o respecto total aos dereitos fundamentais, porque non daremos nin un paso atrás no seu defensa e pronunciámonos sempre en favor dun enfoque en dereitos, a saúde global e integral".

As ONG defendemos que non existe ningunha evidencia científica nin un razoamento lóxico que indique que a excepcionalidade chegou ao seu fin, senón ao contrario, xa que aínda hai materias pendentes que o goberno quere acalar baixo o argumento da cronicidad.

Na situación actual é necesario realizar un esforzo específico por parte das administracións públicas e de toda a sociedade, para frear, conter e reducir a transmisión da infección por VIH. Antonio Poveda, presidente da FELGTB, sinala que "agora a realidade epidemiolóxica da transmisión do VIH en España revela a crecente vulnerabilidade dos Homes que teñen Sexo con Homes (HSH), as traballadoras transexuais do sexo e os homes traballadores do sexo, polo que é fundamental non retroceder nin un paso".

A ONG que traballan no ámbito do VIH/SIDA en España elaboraron conxuntamente un manifesto onde se recollen as reivindicacións da sociedade civil no Día Mundial da SIDA.

FONTE: CESIDA (Coordinadora Estatal de VIH-SIDA)